کد مطلب:33535 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:99
[صفحه 104] ریشه تغذیه می كند. این آدمیان خود قانون وضع می كنند و به شریعت، مقدسات، وحی انبیاء، كلیسا و هر آنچه كه نام دیانت دارد بی اعتنا هستند. و به عوض از قوانینی كه خود وضع نموده اند، تبعیت می نمایند. این تبعیتها فقط به شرطی است كه قانونها ساخته و پرداخته ی خودشان باشد. اگر كسی آمد و گفت كه من از طرف خداوند منصوب شده ام و منتخب شما نیستم و از جانب خداوند برایتان قانون آورده ام، به هیچ وجه زیر بار نمی روند. چرا كه اینها هیچ یك مصنوع آنان نیستند. ما آدمیان آماده ایم كه فرمان كسی را ببریم و در برابر دیگری تعظیم كنیم، به شرط آنكه نخست خودمان گفته باشیم كه آن شخص واجب التعظیم است. حاضریم كه برای رعایت قانون سر ببازیم به شرط آنكه آن قانون، قانون خودمان باشد. اگر گفته شود كه خداوند این قانون را فرو فرستاده است، دیگر زیر بار آن نمی رویم. یكی از دلایل روانی این امر همان است كه نزد انسان آنچه مصنوع دیگری است، شیرین نیست. انسان حاضر است به مصنوع خود عشق بورزد، حتی آن را بیش از آنچه هست، بپندارد، فقط به این دلیل كه ساخته ی خود اوست. و بلكه پاره یی از اوست. و همین امر، چه انحرافات عظیم كه در ما پدید نیاورده است چرا كه از خودخواهی ریشه می گیرد. به عنوان یك مثال بسیار ساده، غالبا دیده می شود كه كسی كه سخن ناصوابی را بیان كرده نمی خواهد آن را پس بگیرد. چرا كه آن سخن را خودش گفته است. اگر آن سخن از زبان دیگری بیان شده بود حاضر بود كه برای بطلانش صد دلیل اقامه كند. اما اكنون چون خود آن را بیان كرده، پس گرفتنی نیست.
در عصر جدید آنچه كه به نام «هومانیزم» الحادی یا انسان گرایی بریده از خدا و پشت كرده به او بوجود آمده دقیقا چنین مبنایی دارد و از همین
صفحه 104.